jednakże przygotowania do nowej wyprawy wojennej przeciwko dwóm światowym mocarstwom wymagały czasu. Ponad to plan rzucenia wojsk do boju późną jesienią wiązał się z możliwością ugrzęźnięcia wojsk pancernych w błocie, co mogło skutkować załamaniem ofensywy a w najgorszym razie klęską nowej kampanii. Osobiście u Hitlera w tej sprawie interweniował także Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych generał Walter Brauchitsch. Doprowadziło to jedynie do przesunięcia daty uderzenia na 12 listopada 1939.

OPERACJA "LEW MORSKI":

Operacja Lew morski, to niezrealizowany plan zbrojnej inwazji hitlerowskich Niemiec na Wielką Brytanię podczas drugiej wojny światowej.

Po pokonaniu Francji w czerwcu 1940 roku Adolf Hitler zaproponował premierowi Wielkiej Brytanii Winstonowi Churchillowi układ, w którym Wielka Brytania miała zachować dominującą rolę na morzach w zamian za przyzwolenie na działania Niemiec na kontynecie europejskim. Churchill odrzucił ten plan i Hitler wydał rozkaz rozpoczęcia działań wojennych przeciw Anglii.

Już w 1939 roku rozważano plany inwazji na Wielką Brytanię, bardziej skonkretyzowane plany powstawały już po rozpoczęciu drugiej wojny światowej. Zakładano w pierwszej fazie bombardowanie Wysp Brytyjskich i złamanie ich potęgi powietrznej, a w następnej fazie dokonać inwazji lądowej.

OPERACJA BARBAROSSA:

Niemcy przestrzegały paktu o nieagresji z ZSRR przez pierwsze dwa lata II wojny światowej. Kiedy Hitler wycofał się z bitwy o Wielką Brytanię, swoją uwagę skierował na Wschód.

22 czerwca 1941 roku, o godzinie 4.00, Adolf Hitler rozpoczął jedną z największych inwazji powietrzno-lądowych w historii – operację Barbarossa. W agresji na ZSRR wzięły udział 3 miliony żołnierzy, 3500 czołgów i 1800 samolotów.

Generałowie odradzali Hitlerowi prowadzenie działań wojennych na dwóch frontach, szczególnie w sytuacji, kiedy Armia Radziecka liczebnie przewyższała wojska niemieckie. Hitler zignorował ich rady.

Na początku wojska niemieckie posuwały się niezwykle szybko. W pierwszym tygodniu pokonały prawie 330 kilometrów. W czerwcu Niemcy zdobyli Smoleńsk i wkrótce potem otoczyli Leningrad. We wrześniu poddał się Kijów. Do niewoli niemieckiej trafiło 650 tysięcy radzieckich żołnierzy.

Do końca roku do niewoli niemieckiej trafiło ponad 3 miliony Rosjan. Milion żołnierzy poniosło śmierć. Naziści już widzieli siebie na Kremlu.

Hitler miał nadzieję, że Moskwa podda się szybko. Jednak zacięty opór armii radzieckiej zepchnął wojska niemieckie na skute mrozem równiny. Niemcy pozostawieni zostali na zimnie i mrozie bez środków do prowadzenia działań wojennych zimą.

Ta wyczerpująca wojna pozycyjna ciągnęła się aż do lipca 1943 roku. Niemcy zostali pokonani.

Największym problemem postawionym przed Pattonem i Montgomerym był fakt, iż nie istniały praktycznie żadne plany zajęcia wyspy. Już samo planowanie inwazji było zajęciem bardzo trudnym, a wybrany ostatecznie plan autorstwa Montgomery'ego był kompromisem politycznym ze strony Eisenhowera, który odrzucił znacznie lepszy plan Pattona, aby zaspokoić ambicje brytyjskich aliantow. Założono po prostu, że po lądowaniu obie armie będą się posuwały do przodu wyzwalając rejony, które im zostały przydzielone. Aby uniknąć sporów pomiędzy Pattonem a Montgomerym ustalono nieprzekraczalne granice dla obu armii.

Początek inwazji był bardzo obiecujący, szybko zdobyto Vizzini na zachodzie i Augustę na wschodzie.

Wkrótce jednak wojska brytyjskie trafiły na silny opór wojsk Osi i Montgomery przekonał generała Alexandra do zmiany granic między armiami. Miało mu to pozwolić na szybsze przełamanie oporu wroga, ale z drugiej strony, zabranie Amerykanom ważnych dróg zaopatrzeniowych pozbawiało ich możliwości prowadzenia dalszej ofensywy.

Niezadowolony z takiego przebiegu spraw Patton postanowił zdobyć stolicę Sycylii Palermo, choć nie przewidywały tego żadne uprzednie plany (według których "Monty" miał wyzwolić Messynę w ciągu kilku dni).

Patton wysłał silny "zwiad" w kierunku miasta Agrigento wyzwalając je i za zgodą Alexandra kontynuował atak w kierunku Palermo. Alexander wkrótce zmienił jednak zdanie i zakazał Pattonowi dalszego ataku, ten jednak, po otrzymanie zmienionego rozkazu odpowiedział, iż informacja nie została zrozumiana z powodów zniekształceń transmisji i zanim Alexander przesłał rozkaz ponownie, wojska Pattona wkroczyły do Palermo.

Upadek Palermo zainspirował zamach stanu przeciwko Benito Mussoliniemu, który został odsunięty od władzy. I chociaż wyłączenie Włoch z wojny było jednym z celów ataku na Sycylię, ten zamach stanu całkowicie zaskoczył aliantow, którzy nie spodziewali się takiego przebiegu zdarzeń.

Pomimo upadku Palermo Brytyjczykom nadal nie udało się przełamać frontu nieprzyjaciela i Patton zmienił kierunek ataku, posuwając się północnym wybrzeżem w kierunku Messyny, która stała się jego nowym celem. Wojska osi, którymi dowodził teraz niemiecki generał Hans Hube, przygotowały silną linię obrony (tzw. linia Etny) dookoła Messyny, która miała umożliwić stopniowe wycofywanie i ewakuowanie sił włoskich i niemieckich. Patton rozpoczął swój atak na wysokości miasta Troina i po ciężkich walkach, przy pomocą desantu morskiego za linią frontu, udało mu się w końcu przełamać opór przeciwnika.

Niestety, z punktu widzenia aliantow, wojska osi wygrały dość czasu, aby ewakuować większość część swoich sił do Włoch. Elementy amerykańskiej 3. dywizji piechoty wkroczyły do Messyny kilka godzin po tym jak wyspę opuściły ostatnie oddziały niemieckie.

6 czerwca 1944 roku, dokładnie o godzinie 6.25, wojska alianckie rozpoczęły inwazję mającą na celu uwolnienie Europy spod jarzma Hitlera. Kampania zaczęła się na 60-kilometrowym odcinku plaż w północno-zachodniej Francji i zakończyła w maju 1945 roku w Berlinie bezwarunkową kapitulacją Niemiec.

Lądowanie w Normandii to strategiczna operacja na lądzie, morzu i w powietrzu przygotowana przez aliantow. Nazwana kryptonimem Overload była największą akcją militarną w dziejach II wojny światowej.

Podczas ataku wodno-lądowego okręty wojenne utrzymywały ogień zaporowy z morza. Alianccy spadochroniarze zostali zrzuceni na terytorium wroga, aby zaatakować tyły wojsk państw Osi.

Na pięciu plażach zeszło na ląd ponad 130 tysięcy żołnierzy z 6500 okrętów, formując przyczółek w Normandii. W lądowaniu wzięło udział ponad 12 tysięcy samolotów. Z tysiąca samolotów zostali zrzuceni spadochroniarze.